روزگار سپری شده آرتین

آرتینم الان که دارم این مطلب رو مینویسم نمیتونم احساسم رو تشخیص بدم عزیزم ، ناراحت؟؟ عصبانی ؟؟ و یا خسته ؟؟ حدود یک هفته هست که پاهات به شدت کهیر زده  و منم طبق سابقه حساسیتی که به پوشک داشتی مجددا مارکهای مختلف رو امتحان کردم و نهایتا تمام طول روز باز میذاشتم  تا اینکه هیچ تغییری توی این التهاب مشاهده نشد و با یکی از دوستام مشورت کردم و یک لوسیون تجویز کرد و مرتبا به پاهات مالیدم و چند روزی وضعیت بهتر شد تا اینکه روز شنبه مجددا عود کرد با سطح وسیعتری  با مشورتی که از دوستم و خاله زری کردم تصمیم بر این شد با یک فوق تخصص آسم و آلرژی مشورت کنیم و خانم دکتر هم نظرش بر حساسیت بود ولی حساسيت به چی ؟؟؟ هیچ کس جوابش...

دردونه مامان : از وقتی یک ساله شدی تصمیم جدی گرفتم برای جدا کردنت از گهواره  گرچه میدونستم چندین شب هم خودت خواب راحتی نداری و هم من.ولی چاره ای نبود گهواره اونقدر واست کوچک شده بود که تمام مدت شب پاهاتو روی دیواره هاش میذاشتی و هیچ جایی واسه غلت زدن نداشتی از 6 آبان این اجبار شروع شد و همچنان ادامه داره. شب اول راحت تر خوابیدی ولی از شبهای بعدی یک ساعت میخوابیدی بعدش بیدار میشدی و تا ساعت 3 این بنده حقیر در خدمت بودم  بازی و کتاب و .....  آخه چرا پسرم؟؟؟  من که علتش رو نمیفهمم چون تختت دقیقا شبیه گهوارت تکون میخوره فقط فضای بزرگتری داره که یک حسن محسوب میشه این عکسها رو نیمه شب گرفتم : ...

بهترینم سلااااام :  نمیدونم چرا هر چی بزرگتر میشی بردنت به مرکز بهداشت برای واکسن زدن برامون سخت تر میشه ولی چه میشه کرد دیگه؟؟؟ قبل از اینکه ببریمت بهت قطره استامینوفن دادم ولی انگار این واکسن نیاز به قطره نداشت و خوشبختانه پیامد اون تب و درد نبود وقت زدن واکسن فقط یک کوچولو گریه کردی و خیلی زود سرحال و شاد شدی وبعد هم منحنی های رشدت رو کشیدن و احساس رضایتشون ما رو هم شادکرد عصر اون روز هم کلی بازی و شادی کردی که دوتا از عکسها رو برات میذارم :   چکاپ یک سالگیت : وزن : 10 کیلو گرم قد : 75 سانتیمتر دور سر : 47 سانتیمتر   ...